O knjizi:

Nijedna istorijska ličnost, s izuzetkom, možda, Adolfa Hitlera, nije nikad bila toliko ocrnjena kao Neron, koga su neki hrišćanski pisci, poput Viktorina, Komodijana i Sulpicija Severa, smatrali ništa manje nego Antihristom. Neron je, u stvari, bio veliki državnik ali i veliki ljubitelj muzike, poezije, glume, likovnih umetnosti, nauke i tehnike, inicijator najsmelijih istraživanja afričkog i azijskog kontinenta. Tokom četrnaest godina njegove vladavine, Rimsko carstvo je upoznalo razdoblje mira, napretka, kulturnog i privrednog razvoja kakvo nikad do tada nije doživelo. Svakako je bio i megaloman, vizionar, psihički labilna ličnost, žrtva ambicija svoje autoritarne i beskrupulozne majke koja mu je, kad mu je bilo svega sedamnaest godina, natovarila na pleća ogroman teret carske vlasti, dok je on, možda, radije hteo da se posveti umetnostima i cirkuskim predstavama u duhu grčke civilizacije. U isto vreme Neron je bio i apsolutni monarh koji je nastojao da svoju moć koristi u demokratskom smislu vladajući u korist naroda, a protiv oligarhija koje su ga ugljetavale i izrabljivale.